DNA nedir?
Çift sarmallı molekül olarak tanımlanan DNA, ya DNA replikasyonu (hücre bölünmesi) ya da RNA sentezleme ve transkripsiyonu (genetik bilgilerin, talimatları uygulayan protienlere dönüşmesi) için kolayca ayrılabilen hidrojen bağları ile bağlı iki zincire sahiptir.
DNA zincirleri, bir kaç temel öğeden oluşur. İlk olarak şeker molekülü nükleik asit zinciri temelinin bir parçasını oluşturur (DNA için şeker deoksiribozdur, yani DNA’nın D’sidir). Temelin diğer kısmı da şekerleri uzun zincire bağlayan fosfat grubudur.
Ayrıca şekere bağlı pürin ya da primidin nükleobazı vardır. DNA pürinleri adenin (A) yada guanin’dir (G) ve primidinleri timin (T) ve sitosin’dir (C). Nükleobazlar arasındaki hidrojen bağları, 2 DNA zincirini bir çiftli helikse bağlı tutarlar. Bazlar her zaman çift olarak bölünürler.
A-T ve G-C. Yapıları sebebiyle, A-T çiftli oksijen bağı ile ve G-C 3 hidrojen bağı ile bir arada olur. Böylelikle, G-C çifti ayrılmak için A-T takımından daha fazla enerjiye ihtiyaç duyar. Bu DNA replikasyanu ve RNA sentezi için önemli bir durumdur.
Pürinler ve Primidinler – Fark nedir?
Her ikiside azotlu bazlardandır. Pürin 2 karbon-azot halkasına sahipken primidin 1 karbon-azot yapısına sahiptir. Her ikisi de aynı işlevi görür.
RNA nedir?
Ribonükleik asit (RNA), bazı önemli farklılıklar dışında, yapısal olarak DNA ile benzerdir. İsminden de anlaşılacağı üzere ilk farklılık kullanılan şekerdir. RNA için şeker ribozdur. Ayrıca RNA çift sarmal yerine tek sarmal olarak sentezlenir. Son olarak G, C ve A RNA’da bulunurken, T bulunmaz. Onun yerine urasil (U) kullanılır.